Karabin Lee-Enfield No.4 Mk1 oraz pistolet maszynowy Thomson M1928M1A1

W wyniku kolejnych modernizacji karabinu konstrukcji J.P. Lee wz.1908 oraz Enfield M1917, powstała broń przyjęta do uzbrojenia armi brytyjskiej w 1942 r. Jako Lee Enfield No4 Mk1. Karabin ten wraz z wcześniejszą wersją No1 MkIII stanowił podstawową indywidualną broń strzelecką żołnierzy imperium brytyjskiego, w tym II Korpusu Polskiego. Do końca wojny wyprodukowano 6,7 mln szt. karabinów No1, oraz 4,2 mln szt. karabinów No4.

Karabin LEE ENFIELD No4 MkI był był bronią powtarzalną, z zamkiem obrotowym czterotaktowym (cztery ruchy rączki zamkowej do pełnego cyklu przeładowania broni ). Ryglowanie za pomocą dwóch rygli znajdujących się w tylnej części trzonu zamkowego. Niewielki zakres ruchów raczki skutkował stosunkowo dużą szybkostrzelnością. Zasilanie z wymiennego magazynka pudełkowego o pojemności 10 naboi. Celownik ramkowy z dwoma przeziernikami. Do karabinu przeznaczony byl bagnet No4MkII