Tadeusz Zandfos urodził się 24 października 1902 r. w Wasilówce pod Kijowem w rodzinie Aleksandra Zandfosa i Malwiny Grabowskiej. Ojciec był zarządcą majątków na kresach. W latach 1920-1921 brał udział jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej w 5 pułku ułanów.Po wojnie kończy gimnazjum i rozpoczyna studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Dyplom otrzymuje w 1931 r. W latach 1932-1936 pełni funkcje kierownika Biura Zabudowy Wybrzeża Morskiego w Wejcherowie. W 1936 r. przenosi się do Warszawy i do wybuchu wojny pracuje jako zastępca dyrektora Wydziału Planowania i Regulacji m. st. Warszawy.W 1938 r. rodzi mu się syn Witold. Zmobilizowany w 1939 r. jako porucznik 18 Dywizji Piechoty trafia na Węgry, a następnie do Syrii i Palestyny gdzie zostaje wcielony do tworzącej się armii gen. Andersa. Po odbyciu kampanii w Egipcie i Libii, w 1943 r.,wraz z 3 Dyw. Strzelców Karpackich ląduje na Sycylii. Awansowany do st. kapitana bierze udział w w walkach II Korpusu we Włoszech.W bitwie pod Monte Cassino jest oficerem odpowiedzialnym za maskowanie i budowę pozycji bojowych. Po zakończeniu działań wojennych we Włoszech otrzymuje zadanie budowy Pomnika poświęconego poległym żołnierzom 3 Dywizji Strzelców Karpackich na wzgórzu 593. Jest autorem jego projektu i budowniczym. Po demobilizacji w Anglii, w 1947 r. wraca do Polski. Organizuje i kieruje wieloma Urzędami oraz Biurami Studiów i Projektów w Warszawie. Zmarł w Warszawie w 1980 r.